Onlar kimi yetişme tarzından, kimi Batılılaşma kaygısından, kimi de bilmediğinden İslam'ı farklı tanımıştı.
Bir gün inancı, ahlakı, Müslümanlığı anlamalarını sağlayan bir olay yaşadılar. En yakın dostları bile, "delirdiğini" düşündü bazen. Bazıları susarak verdi cevaplarını. Bazıları "Ben mahalle baskısına boyun eğmeyecek kadar anarşist adamım" diyerek meydana çıktı.
Şöhreti, parayı ellerinin tersiyle itip, inandıkları yolun yolcusu oldular. Sevdanın ufkunda Allah ve İslam sevgisiyle, yüreklerinin mabedinde yaşıyorlar. Politikaları olmadı hiç, "yobazlıkla İslam ahlakını birbirine karıştırmamak gerekir" derken, sadece insan kazanma gerçeğini seçtiler. Hepsi de ömürlerini bu yola harcamaya gönüllü. Eskiden selamları dudaktandı, şimdi yürekten.
Sosyalliklerine gem vurmuş da değiller. Katı kuralların içinde ayrımcılık düşlerine yüz vermeyecek kadar da akılcılılar.
Onların sloganı: "Bırakalım herkes ne düşünüyorsa, nasıl istiyorsa öyle yaşasın