Bir miktar para biriktiren E. A., ikinci el bir otomobil almaya heveslendi. Bir e-ticaret sitesinde ilanı verilen otomobilin fiyatı 36 bin 380 TL olarak belirtilmişti. E A. 2013 model bu araç için satıcı ile temasa geçti ve 33 bin liraya anlaştı. E. A., otomobilin devrini almadan önce araç muayene istasyonuna götürdü. Adana Trafik Tescil Şube Müdürlüğü’ne kayıtlı otomobil 17 Kasım 2017’de, araç muayene istasyonunun Sancaktepe’deki şubesine götürüldü. İstasyon görevlisi araç için düzenlediği raporda önemli bir kusurunun olmadığını rapor etti. Bu rapor üzerine E. A., herhangi bir sorun olmadığına kanaat getirerek, noterde satış sözleşmesi ile aldı; aynı gün trafik tescilde adına kaydettirdi. E. A.’nın telefonu, satış işleminden 10 ay sonra çaldı. Polis memuru, E. A.’ya, kullanmakta olduğu aracın çalıntı olduğunu, Gebze’de yürütülmekte olan oto hırsızlığı soruşturma dosyasında bu aracın da olduğunu belirtti.

ARACA EL KONULDU

E. A., polis memurunun talebi üzerine aracı kendilerine teslim etmek üzere Kocaeli’ne götürdü. Hazırlanan kriminal rapor da, telefonla bilgi veren polis memurunu doğruladı. Aracın motor numarası ile ruhsattaki numara bir birini tutmadığı gibi, şasi numarasının bulunduğu metal parça da sonradan monte edilmişti. Her ne kadar 01 Adana plakası alsa da gerçekte bu araç İstanbul Trafik Tescil Şube’ye kayıtlı 34 plaka çalıntı bir araçtı. E. A.’nın, zar zor para biriktirerek aldığı aracına el konuldu, adına olan tescil kaydı da silindi. E. A. araç muayene istasyonun verdiği rapora güvendiğini belirterek mahkemenin yolunu tuttu. Avukatı İmam Bazan, Bakırköy 6. Tüketici Mahkemesi’ne dava açtı. Av. Bazan, müvekkilinin ödediği 33 bin liralık ödemenin, faizi ile kendisine ödenmesini istedi.

TÜKETİCİNİN ZARARINA NEDEN OLDU

Yargılama sonrası mahkeme kararını verdi. Tüketicinin açtığı davada haklı olduğunu hükmeden mahkeme kararında şu görüşe yer verdi: “Araç, zorunlu teste tabi tutulan araçlardan biri. Şasi numarasının kontrolü, zorunlu olarak kontrol edilecek parçalar arasında yer alıyor. Dava konusu araçtaki ayıbın mahiyeti dikkate alındığında, bu işi sürekli yapan ve teknik olarak ayıbı kolayca tespit edebilecek davalı, hizmetini gereği gibi yerine getirmeyerek davacının zararına neden oldu.” E. A.’nın ödediği 33 bin liranın, istasyonunun bağlı olduğu firma tarafından faizi ile ödenmesine karar verildi. Firma avukatı kararın iptali için istinaf mahkemesine gitti. E. A.’nın avukatı ise, kararın onanmasını istedi.