Elif Eda Güneş henüz 19 yaşında. ‘Soyadı’ olan güneş gibi pırıl pırıl parlıyor. Zaten bir süredir de soyadını “adı” olarak kullanıyor. Yozgat’ın Çayıralan ilçesine bağlı Curali Köyü’nde, okuma yazma bilmeyen bir anne ve çiftçi bir babanın çocuğu olarak doğdu Elif Eda Güneş. Bilgisayarı olmadan kodlama öğrendi, yazılım dünyasına adım attı. Tamamen kendi çabasıyla yazılım yaparak Mars için keşif aracı tasarlayan şirketin yarışmalarına proje gönderen Ancha Space Uzay teknolojileri ekibine dahil oldu. Şimdi de onkoloji alanında proje üreten ve aynı zamanda köy köy gezip kız çocuklarına rol model olan Elif Eda Güneş’le İstanbul’da buluştuk. NETAŞ’ın kodlama yapan kızlara ilham vermesi için İstanbul’a davet ettiği Elif Eda Güneş’le “Kabına Sığmayanlar” etkinliğinde beraber olduk; hikayesini, hedeflerini, hayallerini konuştuk.

Elif Ergu: Curali nasıl bir yer? Orada büyümüşsün…

Elif Eda Güneş: Doğduğum köyde genç yoktu. Arkadaşım yoktu. Çünkü gençler gidiyordu köyden. Hep yaşı büyük insanları gözlemleyerek büyüdüm. İki ablam var. Birleştirilmiş bir sınıfta okudum ilkokulu. Annem okuma yazma bilmiyordu. Ben anneme ve birkaç kadına da okuma yazma öğrettim. Babam çiftçi.

ANNEM HÂLÂ ‘HEMŞİRE OL’ DİYOR

Elif Ergu: Olanaksızlıklar içinden nasıl çıktın?

Elif Eda Güneş: Ben insanları gözlemlemenin şans olduğunu düşünüyorum. Şu an kadın haklarını savunuyorsam öyle bir köyde doğduğum içindir. Çünkü köyümüzde yaşayan hiçbir kadın kendi haklarının bilincinde değildi. Çoğu şiddete uğruyordu. Ben bunları görüp artık değişmesi gerektiğini düşündüm. Ailem okumamı istiyordu ama okuyup öğretmen, hemşire, doktor olmamı istiyorlardı. Annem hâlâ “O kadar yola gidiyorsun hemşire olsaydın” diyor.

Elif Ergu: Bilgisayarın olmadan nasıl kodlama öğrendin?

Elif Eda Güneş: Ben okulun ötesinde hayal kurdum. Hep dünyayı değiştirmeyi hayal ettim. Evin çatısına çıkar yıldızlara bakardım. Evreni tanımaya çalışırdım. 13 yaşına kadar hiç bilgisayarım olmamıştı. Köyde internet de olmadığı için tamamen kağıt kalemle kodlama öğrenmiştim. İlçeye gidip pdf dosyalar çıkarıp, kağıt kalemle kodlamayı tamamen kendim öğrenmiştim. 8’inci sınıfta çok çalıştım. Çünkü kaderimi değiştirecek şeyin çalışmak olduğunu biliyordum. Çalıştım ve Kayseri’de okul kazandım.

Elif Ergu: Yalnız mı kaldın Kayseri’de?

Elif Eda Güneş: Evet yalnız okudum. 9’uncu sınıftayken Kayseri Üniversitesi’ne gidip kimya laboratuvarına girmek istediğimi söyledim.

Elif Ergu: Ne yaptın orada?

Elif Eda Güneş: O laboratuvara gidip geldim, beni aldılar. 1 ay bana orada temizlik yaptırdılar, çay taşıdım. Sonra cihazları öğrendim. Yapılanları izledim. Telefonum olunca araştırmaya başladım. İnternette NASA’dan astrofizikçi Umut Yıldız Hoca’ya ulaştım. Mars’a insansız keşif aracı yapan ekibin projeleri için ekipler oluşturuluyordu gençlerden. Ancha Space’e katılmak için 6 kez mektup yazdım. Ve beni kabul ettiler.

Elif Ergu: Nasıl bir ekipti? Neler yaptınız?

Elif Eda Güneş: Hayatım değişti. Avrupa Uzay Vakfı tarafından düzenlenen European Rover Challenge yarışmasına yeni teknolojiler geliştirmek için girdik. Türk ekip olarak 17 kişiydik. 15’i erkek öğrenci, Türkiye’nin farklı illerinden gelen lise ve üniversite öğrencileri. Ekibe girerek yazılımla tanıştım. 65 takım arasından 38’inci olduk. Benim için çok öğretici oldu. Yurtdışına gidemedim ama Kayseri’den yazılımı yaptım. Günde 4 saat uyudum. Yarışmaya katıldık. Aynı zamanda Kayseri’deki Teknopark’ta bir girişim şirketine girdim.

GİZLİ BUZLANMAYA KARŞI YAPAY ZEKÂ

Elif Ergu: Sonra ekipten ayrıldın.

Elif Eda Güneş: Üniversite sınavına gireceğim. Ve ben başka şeyler yapmak istedim. Çünkü yaşadıklarım normal değil. Ben çocuklara bakınca kendi çocukluğumu görüyorum. Teknopark’taki girişim ortamında proje yaptım. Acil Elektrot Manevra Sistemi geliştirdim. Yapay zekayla ilgili, gizli buzlanmaya karşı acil uyarı sistemi.

Elif Ergu: Nereden aklına geldi?

Elif Eda Güneş: Kaza geçirmiştim. Baktım neredeyse gidecektik, kaza geçirince “Bu olmamalıydı” dedim. Ben girişimcilikle ilgili bulduğum her eğitime katıldım.